"Publikacja jest gruntownym studium odniesień do najbardziej uznanych koncepcji współczesnej humanistyki, osadzającym tematykę rozważań w kontekście historii recepcji psychoanalizy w Polsce. Pod wieloma względami sposób ujęcia wybranych kategorii (opór, fantazmat, przeniesienie, narcyzm) czy śledzenie jakości i zaawansowania recepcji psychoanalizy w pedagogice, psychologii oraz socjologii jest godzien najwyższego uznania i tymczasem nie ma sobie równych. Należy podkreślić specjalną cechę nastawienia epistemologicznego podjętych w pracy rozważań, polegającą na uwypuklaniu przeszkód poznawczych, ograniczeń interpretacyjnych, na osadzaniu dylematów w przestrzeni oscylacji miedzy brakiem i nadmiarem czy na prowadzeniu rekonstrukcji wobec zróżnicowania recepcji, a zarazem osadzenia problematyki na tle węzłowych pytań i sporów w humanistyce współczesnej (o podmiot, o nowoczesność, o władzę i wiedzę, o typy perswazji wychowawczej i terapeutycznej, o pojmowanie rozwoju osobowego etc.). Publikacja ta z całąpewnością powinna znaleźć swoje miejsce w każdej bibliotece szkół wyższych i w zbiorach prywatnych osób zainteresowanych w kompetentnym oglądzie na poziomie wyższym najbardziej aktualnych tematów humanistyki na styku pedagogiki, psychologii, psychoanalizy, w kontekście pytań o podmiotowość, rozwój osobowy, zróżnicowanie stanowisk i ich zderzenie w obrębie psychoanalizy i psychologii rozwojowej."
Z recenzji prof. dr. hab. Lecha Witkowskiego